Przez dotyk

Nie trudno się zastanawiać. Gorzej wyciągać wnioski.

A jak już tak człowiek za dużo wymyśli, to później żałuje tych nieprzespanych nocy, bo widzi, że najmniejszego sensu nie miały. Tylko się człek worów pod oczami nabawi i w konsekwencji na jakiś krem pod oczy trzeba kieszonkowe wydać, albo na herbatę - ponoć pomaga.
Ja wolę ją co prawda pić, ale mnie nie warto słuchać, bo nie słodzę truskawek, także racji nie mam na pewno.

Filmy widziałam. Dwa, w kinie, w przeciągu zaledwie 3 dni. Jako biedne studentełe jestem z siebie dumna.
Bez wstydu. Kościukiewicz kolejny raz zrobił na mnie wrażenie. Zdjęcia, zrobione bodaj w Wałbrzychu, robią wrażenie. Kazirodcze zapędy, to bardzo ciekawy wątek, szkoda, że ograniczony praktycznie do fizycznego pociągu.
Chłopiec na rowerze. Thomas grający 11letniego Cyryla uniósł ciężar skomplikowanej psychiki dzieciaka, w którego postać się wcielił. Zdjęcia nie powalają, akcja nudna jak flaki z olejem.

Melodia ulotna

otwarty fundusz emerytalny

Nic nie widzę bez okularów.
Niby wada mała. 0,75 na minusie.
Elegancko jest nosić bryle. Ułomności i przeciwności losu uczą nas mądrości, myślę.
W szkiełkach lepiej muzykę słychać, ludzie ładniejsi, historie z książek ciekawsze.
Analiza normatywna ma nawet jakiś sens.
Nauczyłam się w nich nawet liczyć. Na siebie.
I tak sobie myślę, że lepiej w nich myślę.

Dawno nie przeżyłam muzycznego BOOM.
Trans. Elektroniczna akustyka. Akustyczna elektronika.
To wszystko dzięki okularom.
My baby gone

Tu Twoje radio heloł!

Zdarta płyta gra, zapomniany dawno hit.
Daj mi tę noc.

Euro burdel w głowie. Drewniane pomyślunki. Siódme poty wylewane na życiowe mądrości.
Weselne wódki, kluski śląskie, komputer nagrzany do 40 stopni.
Daj mi tę noc, tę jedną noc.
Anioły z gipsu, owinięte folią i związane złotą tasiemką.
Wszystko gra.
Mów do mnie jeszcze.

O Boże, jak śmiesznie!